At sırtında doğmayı başarmış,
Eli kılıç kabzasına aşina
Nasırları gizlemekte muvaffak değil şefkatini o ellerin
Şehadet parmağında bir kutlu şehir ışıltısı
Nal şakırtısı inletir Üsküdar yokuşlarını
Şehir ab-ı kevserden nasipli
Altın kaselerde ikram edilir akıncıya
Şefkatin,nasırın,atın ve savaşın
Süt kokulu,gül benizli bebesinin hatrına
Anka’nın zümrütlerinden sızar şehir
Delikanlının nazarına
Kaf dağına gıbta ettirir Süleymaniye
Süleyman’a rahmet
Güneş toplayan minarelerinde…
At sırtında ölmeye yeminli süvari
Alnı cihad yazısıyla pür nur
Cihad kızılı şafak kavurur boğazı
Genziden ama samimi bir hırıltı;
“Allahü ekber!”
Hüdai’nin çeşmesinde şırıldar bereket
Üsküdar’a son bir soluk verir akıncı
Nefesini şehrayininde almaktır akşamında şehrin
Gözlerinde anlamlara sığmaz bir pırıltı
Yaşlar süzülür kara sakalından
Gök gürültüsünü andırır nidası;
“Ya Allah!”
gök boşalır,yer sarsılır
yağmur mu tufan mı
vakıf olmak Peygamber muştusuna müstehak
kaldırılsa arşa ruh
temaşa edebilse arzın kalbini semadan
sümeyye olupta bakanların nazarında
yıldıznamelerden muştular verebilse
şehrin kalbine düşecekse bereketi Rabbin
bir meleğin ellerine emanet edilse yaşları
rahmetin yeşile dönüştüğü şehirde
bir şebnem
ıhlamur yaprağında,çınar yaprağında
ecdad yadigarı,yâr kokulu
toprağa dönüşü at sırtında olabilse
nallar inler taş kaldırımlarda
kutlu şehrin tozları yollarda savrulup
bulansa gözlerine dudaklarına
ayna olsa şehir ahvaline
“ayn” dese kendinden geçmiş
“şehir” dese yiğit akıncı
“şın” dese
kalbe dokunsa sözleri
“kaf” dese mütemadiyen
“Bismillah!” deyip,
usulca şehrin koynuna girse.
|
Yorum Gönder