her şerde bir hayr vardır.

akıllarda kalan uzak bir anı olur ya gezdiğiniz sokaklar, işte o zaman kadrajı ne kadar geniş tutarsan tut acını sığdıramazsın. yalan yanlış bir ışığa inanıp yaşadığın yıllar sessizce akıp giderken önünden belki dersin, son bir defa, ihtimaller senden kaçar, yakalayamazsın. şartı tahliyeyle salınan ve gün ışığına çıkan onca şiirlerim var benim, hiç kimseye yazılan, sana uzanan, uzanmaya çalışan. eskizlerdeki gibi yarım ama şekli belli, başı görünen ama sonu gelmeyen her akla geldiğinde sigara yaktıransın, dumanından sandallar yaptığım sigaramdan süzülen acımsın.


ruhun susar ya bazen, kulağında bir ıslık sesiyle beraber, kenara koyduğum hayaller birer birer ölür, otobüsler tıklım tıklım. erken ya da geç, şimdi her yerdeki sessizliksin, neredesin diye soramadığım, gücümün yetmediği. yakın ama kapı çıkıp gidemiyorum, ben kırık dökük düşlerde seni arıyorum, korulan ateşlere, korkmadan yürür gibi. hazırlıksız bir günün sabahında, güneşi odamın kamuflajı olarak kullanıyorum, bazıları ikinci şansları çöpe atarken, ben tek bir şans istiyorum. arkası yarın tadında hayallerim, başıma gelenler kadar benim olamazlar, mutlu sonlar bana göre değil çünkü. nerede, nasıl, niye, neden sen; bilmiyorum inan.